Nerwice

Nerwicami nazywamy potocznie zaburzenia nerwicowe. Stanowią one grupę psychicznych zaburzeń i są związane zarówno z zaburzeniami emocjonalnymi, jak i patologicznymi i psychologicznymi. Zaburzenia nerwicowe – natręctwa i fobie – mogą mieć różnego rodzaju objawy (somatyczne, psychiczne, emocjonalne).

Chorzy zazwyczaj dostrzegają u siebie te objawy, co więcej, jeżeli dana fobia(czy natręctwo) przybiera absurdalną postać, to on to zauważa, ba, jest wręcz krytyczny wobec niej.
Najczęstszymi objawami nerwic pozostają: nadmierna wrażliwość na bodźce, lub brak czucia, zaburzenia wzroku, słuchu, bóle w klatce piersiowej, bóle serca, głowy, żołądka, kręgosłupa, zawroty głowy, kołatanie serca, uderzenia gorąca, zaburzenia mowy, równowagi, drgawki (przypominające padaczkę), zaburzenia w funkcjonowaniu organów wewnętrznych, zaburzenia funkcji poznawczych, natręctwa – ruchowe i myślowe, zaburzenia pamięci i koncentracji, derealizacja. Objawami są również pewne emocjonalne stany, takie jak: różnego rodzaju fobie, napady lęku, apatia, irytacja, napięcie, chwiejność emocjonalna. przygnębienie, zaburzenia snu związane ze wzmożonym napięciem .Skąd się biorą zaburzenia nerwicowe? Najprościej rzecz ujmując – z głowy. Powodują je wewnętrzne konflikty, dysonanse między tym, co możemy, a czego pragniemy; tym czego oczekuje od nas społeczeństwo, a czego chcemy sami. Presja działa szczególnie na osoby labilne, nieodporne na stres. Istnieją również dodatkowe czynniki sprzyjające pojawieniu się nerwicy – jak czynniki rodzinne, socjo-ekonomiczne, genetyczne.
Leczenie nerwicy opiera się głównie na psychoterapii, jednakże często konieczna jest również terapia wspomagająca za pomocą leków (zwłaszcza, jeżeli pacjent cierpi na nasilające się lęki).