Życie z pracoholikiem

W dobie bezrobocia, osoba poświęcająca całe życie pracy wydaje się świetnym partnerem życiowym. Życie z nałogowym pracownikiem nie jest jednak lekkie i wymaga od partnera albo ustępstw w wielu kwestiach, albo mocnego postawienia na swoim zdaniu, co doprowadzi do terapii drugiej osoby. Pracoholik mimo tego, że przynosi dużo pieniędzy i jest przykładnym mężem, nie daje żonie oparcia psychicznego.

Pracoholik, a dom.

Mimo fizycznego przebywania w domu, jest nieobecny duchem. Wizyty w domu są krótkie – gdyż pracoholik wcześnie wstaje do pracy i późno z niej wraca. Partner może odczuwać tęsknotę za drugą osobą, spowodowaną tym, że rozłąka trwa czasem po kilka tygodni. Pracoholik ceni sobie bardziej wyjazdy służbowe, niż spokojny weekend w domu, a co więcej, często rezygnuje z urlopu i bierze pracę do domu. W takim przypadku druga osoba czuje się odrzucona i mało znacząca – gdyż stawiana jest na drugim miejscu, po pracy. Duże zarobki bardzo często nie rekompensują takiego stanu rzeczy i partner cierpi jako współuzależniony.