Pracoholizm

Podobno przeciętny Polak pracuje prawie 42 godziny tygodniowo… Na tle innych państw Europy wypadamy więc nieźle. A może to już pracoholizm?
Termin pracoholizm można tłumaczyć dosłownie jako uzależnienie od pracy, i bardziej niż z naszym krajem jest kojarzony z Japonią, gdzie praca od rana do nocy jest normą, i zdarzają się nawet przypadki śmierci z przepracowania.
Można wyróżnić pewne symptomy świadczące o tym, że mamy do czynienia z pracoholizmem: przede wszystkim praca staje się najważniejszym elementem życia, pochłania całą energię, myśli. Codzienne nadgodziny, praca w domy czy praca kosztem snu nie stanowią niczego niezwykłego. Czas na hobby czy dzień wolny powodują poczucie winy, a w pracy – nie odczuwa się upływającego czasu. Sprawy zawodowe stanowią główny trzon dnia, dlatego rodzina, przyjaciele schodzą na dalszy plan. Ponad to pracoholizm często wiąże się z chęcią posiadania kontroli – niechętnie deleguje się jakiekolwiek zadania do wykonania innym osobom, a nieustanne bycie „pod telefonem” i sprawdzanie maila dotyczy nawet świąt i
innych szczególnych okazji. Codzienność jest zdominowana przez nieustanny pośpiech. Często początki pracoholizmu są niewinne – zaczynamy brać nadgodziny i więcej zarobić, ale zazwyczaj nie kończy się na „jednym dodatkowym projekcie”, bo ciągle są jakieś cele
do osiągnięcia (zarobić na wakacje, na nowy samochód, zdobyć uznanie szefa etc.). Wpadamy w wir pracy, zazwyczaj w szaleńczym tempie, do którego z czasem się przyzwyczajamy i trudno nam myśleć o innym funkcjonowaniu.
Oczywiście nie każdy kto pracuje bardzo dużo jest pracoholikiem. Osoba przepracowana czeka na moment kiedy odpocznie, wyjedzie na urlop. Z kolei pracoholik nie odczuwa potrzeby „zrobienia sobie przerwy”, jest stale skoncetrowanty na pracy. Co gorsza – pracoholik nie przyznaje się nawet przed samym sobą, że ma problem. Pracoholizm ma negatywne konsekwencje. W życiu zawodowym są to: spadek kreatywności i efektywności, konflikty z innymi współpracownikami, natomiast w sferze społecznej: izolacja takiej osoby, zaniedbywanie przez nią rodziny, przyjaciół, zainteresowań. Do zdrowotnych konsekwencji pracoholizmu zaliczamy: zaburzenia koncentracji, problemy ze snem, wyczerpanie fizyczne i psychiczne, wrzody żołądka, zaburzenia nerwicowe, problemy z potencją, choroby układu krążenia, choroby serca. Co pocieszające, pracoholizm można leczyć. Wymaga to zaangażowania samego uzależnionego, oraz udziału w psychoterapii. Często konieczna jest także zmiana środowiska, w tym pracy.