Bulimia leczenie

Zaburzenia odżywiania nie powinny być lekceważone. Zarówno anoreksja jak i bulimia wymagają kompleksowej terapii. Jednak leczenie żarłoczności psychicznej bardzo rzadko wymaga hospitalizacji (w przeciwieństwie do jadłowstrętu). Terapia opiera się m.in. na odbywaniu spotkań z psychologiem (na ogół terapia ma formę poznawczo – behawioralną). Są one prowadzone przez co najmniej kilka miesięcy, w kilkudziesięciu indywidualnych sesjach.

Psychoterapia.

Psychoterapia prowadzić ma nie tyle do wyleczenia, co do zmniejszenia częstości objawów. Ważne jest przede wszystkim zwiększenie kontroli nad jedzeniem posiłków oraz ilością konsumowanych pokarmów. Wszystko to ma na celu ograniczenie epizodów objadania się, zrozumienie ich przyczyn, poznanie genezy choroby. Wtedy można spróbować zwalczyć problem u źródła (np. poprzez próbę naprawienia relacji z rodziną, podbudowanie poczucia własnej wartości itp.), oraz znaleźć inne sposoby radzenia sobie z problemami niż objadanie się. Innym rozwiązaniem może być terapia rodzinna bądź interpersonalna. Za każdym razem rodzaj leczenia powinien być dopasowany do konkretnego przypadku.

Leczenie farmakologiczne.

Oprócz psychoterapii ważne jest także farmakologiczne leczenie. W bulimii stosowane są zazwyczaj leki antydepresyjne, stosowane w większych dawkach niż przy leczeniu depresji. Specyfiki te są jednak uzupełnieniem psychoterapii, a nie jej substytutem. Hospitalizacja jest w bulimii ostatecznością – wskazaną kiedy stan somatyczny jest bardzo zły, zaburzenia nastroju nasilone, a u pacjentki pojawiła się próba samobójcza (lub kilka takowych). Należy jednak pamiętać, że terapii w bulimii musi odbywać się pod kontrolą lekarza internisty, który ma za zadanie kontrolować gospodarkę kwasowo – zasadową oraz wodno – elektrolitową organizmu.