Alkoholizm

Polska jest w grupie państw o najwyższym spożyciu czystego alkoholu na dorosłego mieszkańca, jest ono niemal dwukrotnie wyższe niż średnia światowa i wynosi 13,3 l rocznie.
Alkoholizm to zaburzenie, które polega na utracie kontroli nad ilością spożywanego alkoholu. W grupie problemów alkoholowych znajdują się również pijaństwo i nadużywanie alkoholu. Alkoholizm jest po prostu najbardziej zaawansowanym stadium. Do jego rozwoju dochodzi w wyniku regularnego spożywania dużych dawek alkoholu. Z czasem pojawia się
przymus o charakterze somatycznym i psychicznym. Istnieją pewne symptomy, które mogą wskazywać na uzależnienie od alkoholu (aby móc mówić o alkoholiźmie – trzeba spełnić co najmniej trzy warunki): tzw. głód alkoholowy (silna potrzeba jego spożywania), problem z kontrolowaniem ilości wypijanego alkoholu, traktowanie alkoholu jako panaceum na wszystkie problemy, objawy abstynencyjne (drżenia mięściowe, nadciśnienie, nudności, wymioty, biegunki, kołatanie serca, bezsenność, wzmożona potliwość, obniżony nastrój, lęk), zwiększona tolerancja alkoholu (konieczność ciągłego zwiększania dawki dla uzyskania takiego samego stanu upojenia), picie pomimo świadomości jego negatywnych skutków.
Można wyróżnić kilka faz choroby alkoholowej. W fazie pierwszej pije się dla przyjemności, w towarzystwie, występuje dobra tolerancja na alkohol. W fazie drugiej – samemu szuka się okazji do wypicia alkoholu, sięga się po niego, aby rozładować napięcie. Coraz częściej zdarzają się problemy z kontrolą ilości wypijanego alkoholu, występuje również syndrom „dnia następnego” czyli kac. Trzecia faza jest krytyczną – picie jest przerywane okresami abstynencji, pojawiają się wyrzuty sumienia, dochodzi do konfliktów z innymi, do wzrostu agresywności. Alkoholik zaczyna zaniedbywać swoje obowiązki, nieregularnie się odżywia, nie dba o wygląd czy stan zdrowia. Zaczynają się kłopoty z pamięcią (tzw. palimpsety).
Czwarta faza jest fazą chroniczną. Okresy picia są bardzo długie, tolerancja na alkohol – znacznie słabnie, zaczyna się degradacja zawodowa i społeczna. Alkohol staje się jedynym celem, przestają działać moralne hamulce. Pojawiają się psychozy alkoholowe, majaczenia i halucynozy (słyszy się głosy, widzi różne obrazy). Wyniszczenie organizmu postępuje.
Alkoholizm generuje również problemy rodzinne (przemoc w rodzinie), społeczne(większa przestępczość, bezdomność), finansowe i zawodowe. Przewlekła postać choroby prowadzi do ciężkich schorzeń wątroby, żołądka, serca i nerek. Ponad to – u jednego na trzech alkoholików stwierdzono osteoporozę.Z choroby alkoholowej nie można się do końca wyleczyć. Oznacza to, że alkoholikiem jest się do końca życia, i nawet gdy abstynencja trwa już wiele lat – wypicie alkoholu może zakończyć się powrotem do nałogu. Podstawą terapii alkoholowej jest oczywiście utrzymywanie abstynencji. Pierwszym krokiem jest detoksykacja organizmu i walka z zespołem abstynenckim. W tej fazie leczenia mogą być podawane różne leki, takie jak benzodiazepiny, leki przeciwpadaczkowe, witamina B1.Konieczne jest wsparcie ze strony specjalistów – tak psychologów, jak i ekspertów od terapii uzależnień.