Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy

Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy stanowi współcześnie poważny problem w skali globalnej. Szacuje się, że choroba ta występuje u więcej niż 5% dorosłej populacji.

Częściej dotyka mężczyzn (liczba chorych panów niemal dwukrotnie przewyższa liczbę cierpiących na wrzody dwunastnicy pań). Choroba powstaje w wyniku zakażenia bakteriami  Helicobacter pylori, ale także jako skutek nadużywania niektórych leków. Do rozwoju wrzodów przyczyniają się również w dużej mierze czynniki cywilizacyjne – niezdrowy sposób odżywiania, ciągły pośpiech (także w czasie posiłów), życie w stresie, palenie papierosów, nadużywanie alkoholu. Geneza choroby wrzodowej nie została jednak dokładnie zbadana -wiadomo, że istotne są również czynniki dziedziczne. Owrzodzenie żołądka lub dwunastnicy ma postać niszy wrzodowej, która drażni ścianę narządu wewnętrznego. W wyniku tego może dojść do powikłań – przebicia do jamy otrzewnej czy do sąsiadującego narządu, a także do uszkodzenia naczyń krwionośnych. Dochodzi również do zaburzenia motoryki żołądka (lub dwunastnicy). Polegają one na opóźnieniu opróżniania żołądka i niewydolności odźwiernika, co prowadzi do zarzucania treści dwunastniczej z domieszką żółci do żołądka (wrzód żołądka) lub odwrotnie przyspieszenia opróżniania żołądka, co z kolei wywołuje nadmierne zakwaszenie dwunastnicy i septyczne uszkodzenie jej błony śluzowej (wrzód dwunastnicy).
Do podstawowych objawów wrzodów należy silny ból w nadbrzuszu (zwłaszcza po posiłku), bóle w nocy i na czczo, krwawienia z układu pokarmowego. Choroba wrzodowa może rozwijać się latami, jej objawy zwykle nasilają się kilka razy do roku. Jeśli chodzi o leczenie, to główną rolę odgrywa pożegnanie złych nawyków żywieniowych, zaprzestanie palenia a także leczenie farmakologiczne. Czasami jednak to nie wystarcza i konieczna jest interwencja chirurga.