Anoreksja

Zaburzenia odżywiania są często poruszanym w mediach tematem. Do najczęściej wymienianych należy jadłowstręt psychiczny. Anoreksja opiera się posiadaniu przez osobę chorą nieprawdziwego obrazu własnego ciała, który motywuje ją do ciągłej utraty wagi (nawet przy skrajnym wychudzeniu występuje ogromny lęk przed przytyciem).
Anoreksja prowadzi do szybkiego wyniszczenia ciała, a nieleczona może powodować nawet śmierć. Choć chorują również mężczyźni, to większość przypadków stanowią kobiety, poniżej 25 roku życiu. Do objawów anoreksji można zaliczyć m.in. : BMI (body mass indeks)poniżej 17,5; brak miesiączki przez okres co najmniej 3 miesięcy, spożywanie posiłków w samotności, uprawianie intensywnych ćwiczeń fizycznych, obsesyjne kontrolowanie wagi i zjadanych kalorii (mimo postępującej utraty kilogramów), zaburzony obraz własnej sylwetki oraz wagi; nadmierna koncentracja rozmów, myśli i działań na jedzeniu;
Można wyróżnić dwa typy anoreksji: restrykcyjny (kiedy ilość pokarmów jest drastycznie ograniczana) oraz typ bulimiczny (gdy ilość pokarmu jest ograniczana,jednak towarzyszą temu okresy przejadania się i przeczyszczania za pomocą środków przeczyszczających lub wymiotów). Z czasem anoreksja może przekształcić się w żarłoczność psychiczną.Jeżeli chodzi o genezę choroby – zazwyczaj jest ona wieloczynnikowa – zależy od sytuacji rodzinnej, od czynników osobowościowych, psychicznych(niska samoocena, lęk przed dorastaniem, zaburzone postrzeganie własnego ciała), a także od uwarunkowań kulturowych (nierealistycznych wzorców wyglądu propagowanych przez media).Anoreksja sieje prawdziwe spustoszenie w organizmie chorej osoby, powodując: skrajne wyniszczenie, zaburzenia czynności serca, niedokrwistość, obrzęki dłoni i stóp, wzdęcia, zaparcia, zaburzenia hormonalne, nadmierną potliwość, utratę włosów, łuszczenie się skóry, krótki oddech, zawroty głowy, omdlenia, bladość skóry. Do tego dochodzą również zmiany psychiczne: zachowania obsesyjno – kompulsywne, izolację, zmiany depresyjne, drażliwość, dezorientację, bezsenność.
Jadłowstręt psychiczny stanowi zaburzenie, które musi być leczone. W zależności od stanu pacjenta – może to być psychoterapia bądź hospitalizacja (na specjalnym oddziale dla osób z zaburzeniami odżywiania, bądź na oddziale psychiatrycznym).